Düşünün 2009 yılında hiç yenilmemiş bir takımın taraftarısınız.Bu takım başarıya ve şampiyonluğa aç.Ama bu sefer durum farklı gibi gözüküyor kötü oynasa da maç kazanmayı biliyor.Doludizgin şampiyonluğa koşuyor.E halilye sizi de bir heyecan sarmış.Kafanızda derbiye gitme planları yapıyorsunuz (bütün imkanları zorlayıp).Rakibinizde tarihinin en kötü dönemlerinden birini yaşıyor,ligde bir amacı yok.Yaşanan olaylar sonucu as oyuncularının çoğu yok.Bu durumda iştahınızı kabartıyor.
Bu duygularla hazırlandım bende derbiye her Beşiktaş taraftarı gibi.Bilet bulabilmek için sabah ayazında 5 saat sıra bekledik.Maçın heyecanı içimizi ısttığı için çok dokunmadı soğuk bize.Stada maçtan 4 saat öncesinden girdik ki bu güzel anları en güzel yerden izleyebilelim diye.Gerçekten büyülü bir atmosfer vardı.Skora bakmadan belki etkimiz olur diye gırtlağımızı parçalarcasına bağırdık.ama olmadı,bizim duydumuğuz heyecanın yarısına bile sahip değildi futbolcular.İnanmamışlardı bizim kadar.24 yıllık hayatımın en büyük hayalkırıklığını yaşadım o gece.
Maç geride kaldı ama ben Mustafa Hoca’nın söylediği gibi bu travmayı atlatamayacağım. Şampiyon olamazsak teknik direktörlüğü bırakırım demiş.Lütfen şampiyon olmayalım.Haketmiyoruz çünkü.Ligin ilk 6 sırasındaki takımları yenememiş,derbi kazanamamış,altın tepsine sunulan liderlik fırsatlarını her seferinde elinin tersiyle itmiş bir Beşiktaş şampiyon olmuş neyime (!) Lucescu dönemindeki gibi tuttuğunu koparan,hırslı bir takım istiyorum ben.Gerçekleşene kadar da şampiyonluğa hasret kalmaya razıyım.
SERCAN KARAKAPLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder